अमेरिका : श्रम गर्न सिकाउने ठाउँ

यता बसोबास गर्ने र आफुलाई सबै बिषयमा जानकार सम्झिने केहि मान्यबरहरुले मलाई नकारात्मक सोचले ग्रस्त र आफ्नै नेपाली दाजु भाइको मात्र खोइरो खन्ने आरोप लगाएका छन् । एक महामानवले त मलाई आफ्नो पहुँच प्रयोग गरेर यो पोर्टलमा कुनै पनि बिचार प्रकाशित गर्न रोक लगाइ दिने कुरा पनि गरेका थिए । मैले आजसम्म कुनै पनि ब्यक्तिलाई तोकेर उसको हाँसी माजक गरेको छैन । तर, सत्य जे हो उजागर पनि त्यही गर्नुपर्छ भन्ने मेरो मान्यता छ, सदा रहने छ ।

अब यस कुरामा कसैलाई आपत्ति छ भने त्यो उसको समस्या हो र त्यस्ता समस्या आफैले समाधान गर्नुपर्छ, अरुलाई तथानाम गाली गरेर केही पनि हुनेवाला छैन । यो लेखमा मैले उठाएका प्रसंगहरुलाई कसैले झुटो प्रमाणित गर्छ भने म अब उप्रान्त लेख्ने छैन तर बास्तविक कुरा हो, किन लेख्नु भन्छ भने त्यो उसको कमजोर मानसिकताको उपज हो । मेरो मतलब हामीले ठाउँ र जमाना अनुसार आफुलाई "अपडेट" र "अपग्रेड" गर्नु पर्छ, सिक्ने र बुझ्ने क्रम कहिले पनि अन्त हुँदैन भन्ने हो ।

पंक्तिकारको एउटा परिचित ट्याक्सी चलाउने काम गर्छन् । बिहानको छ बजेदेखि रातको आठ बजेसम्म गाडी हाँक्दा तिघ्राको पछाडि र फिलाको छाला हलो जोत्दा जोत्दा गरेको गोरुको गर्धन जस्तो भएको छ अर्थात छाला मरिसकेको छ । तर, उ आफुलाई सम्पन्न र खुशी देखाउन सामाजिक सञ्जालमा किसिम किसिमको फोटो अपलोड गरिरहन्छन् । मेरो बिचारमा अरुलाई आफु खुशी भएको देखाएर नाटक गर्नु भन्दा आफै भित्रबाट खुशी हुनु महत्वपूर्ण हो । यो मान्छे जीवनदेखि खुशी छ भनेर कसैले प्रमाणपत्र दिनु पर्दैन ।

त्यस्तै एउटा दम्पति छन्, उनीहरुलाई "मेसिज्" नामको महँगो पसलबाट मात्र लुगा किनेर लगाउनु पर्छ । पैसा हालेर किन्ने भए कुनै कुरा गर्नु पर्दैन थियो, उनीहरुले अमेरिकी सरकारले उपभोक्तालाई दिएको अधिकारको यसरी दुरुपयोग गरेका छन् कि सुन्दा पनि लाज लाग्छ । हरेक उत्सव तथा समारोहमा नयाँ लुगा किनेर लगाउने तर त्यसको लेबल तथा बिल जतन साथ राख्ने, जब आफ्नो काम सकिन्छ त्यसपछि आफुलाई मन नपरेको भन्दै फर्काइदिने । त्यस्तै नेपालबाट पाहुना आएको बेलामा किनेर ल्याएको ओछ्यान उनीहरु नेपाल फर्के पछि फिर्ता गरेको पनि पंक्तिकारले थाहा पाएको छ ।

त्यस्तै अर्का पात्र छन्, कुनै प्रसंग बिना नै आफ्नो काठमाडौँमा पाँच तल्ले घर भएको र प्रतिमहिना तीन लाख रुपैयाँ आम्दानी हुने बताइरहन्छन् । प्रथम त जसको जति तल्ले घर भए पनि र जति आम्दानी भए पनि अर्कोलाई कुनै सरोकार हुने कुरा भएन । अर्कोले त्यो घर र पैसाको उपयोग गर्न पाउने होइन । जब उपयोग गर्न नपाउने कुरामा नै खुशी हुनु छ भने यो संसारमा धेरै सम्पन्न मान्छेहरु छन् उनीहरुको महल जस्तो घर हेरेर खुशी भए भयो । त्यसको तुलनामा मजदुरी गरेर कमाएको पैसाको कुनै औकात नै हुँदैन, त्यसैले मेरो बिचारमा यस्तो कुरा सबैलाई भन्नु उचित होइन । दोश्रो, नेपालमा जत्रो घर भए पनि यता छिंडी (बेसमेन्ट) मा सुत्नु परेको छ, यसरी उपभोग गर्न नपाए पछि त्यो घर हुनु र नहुनुमा के अर्थ रहन्छ?

त्यस्तै मेरो कमाइ यति र उति भनेर हैरान पार्ने अर्को वर्ग पनि छ । सबैले आफ्नो क्षमता र योग्यता अनुसार कमाइ गर्ने हो त्यसमा पनि प्रचार प्रसार गर्दै हिड्नुको कुनै मतलब छैन । हालै प्रकाशित अमेरिकामा धेरै तलब खाने एक सय एक सीइओहरुमा वार्षिक २० लाख डलर तलब खाने ब्यक्तिहरु पनि छन् । माइक्रोसफ्ट कम्पनीका सीइओ सत्य नरुला सबैभन्दा बढी तलब खानेमा पर्छन् । अब सोच्नुस् यत्रो रकम त के यसको चौथाई रकम तलब खाने पनि कुनै नेपाली छैनन् अमेरिकामा । अब अमेरिकी सरकारको दृष्टिमा "लो इन्कम" गर्नेहरुले कमाई को के फुर्ति गर्नु?

अमेरिकालाई मान्छेहरु अवसरै अवसरको देश भन्छन् । त्यस्तो अवसर कसले कति पायो वा केवल भन्नको लागि मात्र भनिरहेका छन् त्यो पंक्तिकारलाई जानकारी भएन । तर, अमेरिकाले सबैलाई कडा परिश्रम गर्न भने सिकाउँछ । कडा परिश्रम गरेपछि परिणाम पनि राम्रै हुनेमा कुनै शंका छैन । समयको सदुपयोग गरेर काम गर्ने हो भने यो देशमा सबैलाई काम छ, यहाँ बेरोजगार भनेको अल्छी मान्छे मात्र हो ।

@twitter#naviinr