मायानगरीको माया

प्रदीपकुमार चौधरीको लेखन र विकास जोशीको निर्देशन रहेको नाटक खासगरी सहर पस्ने युवाहरूको कथाव्यथा र सहरमा गर्ने उनीहरूको संघर्षमा केन्द्रित छ ।

काठमाडौंलाई लोकेसन बनाएको भए पनि नाटकले आम रूपमा युवाहरूकै सपना र समस्या उठाउन खोजेको छ । संघीयतामा मुलुक गएको केही समय मात्रै भयो । अहिले पनि आम मनोविज्ञानमा ‘काठमाडौं नै अवसरहरूको केन्द्र’ हो ।

नाटककार प्रदीप स्वयं मोफसलबाट आएर काठमाडौंमा संघर्ष गरिरहेको कारण पनि एक प्रकारले यो नाटक उनकै पुस्ताको कथा हो । यतिसम्म कि सहरबाट अवसरहरू गाउँतिर सोझिएको भए पनि ‘मायानगर’ रूपी काठमाडौंमा फसेकाहरू गाउँ फर्किन तयार छैनन् । उनीहरू एउटा अवस्था, हीनताबोध, समस्या र सपनाहरूको गन्जागोलमा छोपिएका छन् ।

कोही रेस्टुरेन्ट खोल्ने सपना देख्छन् नाटकमा, कोही ज्याला मजदुरीमा अल्झेका छन्, कोही विदेश जाने चक्करमा फसेका छन् त कोही मुलुक फर्केर केही गर्छु भन्ने सपना देखिरहेका छन् । यिनै युवाहरूको समस्या र संघर्षका साथ नाटक अघि बढ्छ ।

बेरोजगारीको समस्या, भ्रष्ट राज्य संयन्त्रदेखि निम्नवर्गीय मजदुरका दु:ख पीडासम्मका विषय समातेको नाटकमा बहुरेखीय कथाहरू भेटिन्छन् । एउटै कथावस्तु र सरल रेखामा नाटक बगेको छैन । यसले समस्याको विविधता झल्काउँछ ।

नाटक मण्डला थिएटरको प्रशिक्षार्थी समूह (ल्याब सेभेन) का कलाकारहरूले तयार पारेका हुन् । बिना कार्की, छेजिङ जेवा भुटिया, आकाश झा, अभिषेक शर्मा, डेविड सुवेदी, ज्ञानेन्द्र भट्टराई, प्रकाश भट्टराई, रितु पौडेल, केशव अधिकारीलगायतले अभिनय गरेका छन् ।

माघ ११ देखि नियमित मञ्चनमा आएको नाटक आउँदो आइतबारसम्म देखाइनेछ ।