एउटा कमालको यात्रा

‘भर्सटायल एक्टर’ को गर्विलो नमुनाका रूपमा लिन थालिएको छ उनलाई । भूमिका जस्तो हुन्छ, त्यसमै रूपान्तरित भइदिन्छन् सर्लक्कै । त्यस्ता उदाहरण अनेकौं छन् । तात्तातो उदाहरण चाहिएको छ भने ‘स्त्री’ हेर्नुपर्छ । भारु २४ करोडमा बनेको यस फिल्मले १ सय ५० करोड कमाएर बलिउडमा वाहवाही कमाइरहेको छ । व्यापार जारी छ । महिलालाई भोग्या वस्तु ठान्ने पुरुषवादी सोचमाथि कडा कटाक्ष गरिएको ‘स्त्री’ ले चौतर्फी सकारात्मक प्रतिक्रिया बटुलेको छ । र, यसको पहिलो जस जान्छ, उनै राजकुमारलाई ।

राजकुमारलाई चिन्न उनको विगत नपल्टाई हुन्न । त्यो विगतमा, ठक्कर छ, अपमान छ, अस्वीकार छ, तिरस्कार छ, निराशा छ । मतलब, संघर्षको पहाड छिचोल्दै यहाँसम्म आइपुगेका हुन् उनी । त्यसको एउटै कारण हो, मुम्बई र बलिउड उनका लागि बिल्कुलै बिरानो हुनु ।हरियाणाको गुडगाउँमा हुर्कंदै गर्दा राजकुमारलाई अभिनयको चस्काले छोइसकेको थियो । तर कहाँ, कसरी अगाडि बढ्ने, मेलोमेसो थिएन । पढाइ र जागिरमै मग्न थिए । अलि पछि, दिल्लीको एक नाट्य समूहसँग जोडिए । एकाध नाटक खेले । अभिनयप्रतिको भोक झन् बढ्न थाल्यो । मुम्बईस्थित फिल्म एन्ड टेलिभिजन इन्स्टिच्युट अफ इन्डिया (एफटीआईआई) मा पुग्नुको मुख्य कारण त्यही भोक मेट्नु थियो । यो सन् २००५ तिरको कुरा हो । उनले भन्ने गरेका छन्, ‘एफटीआईआईमा भर्ना हुनुलाई नै ठूलो उपलब्धि र संघर्षको फल मानेको थिएँ तर खास संघर्ष त त्यसपछि पो सुरु भयो ।’ बलिउडमा कोसिस गर्न थाले । त्यतिबेला उनका लागि अभिनयबाहेक अर्को विकल्प थिएन । त्यसैले सधैं कास्टिङ डाइरेक्टरकहाँ धाउथे, अडिसन दिन्थे, तर नतिजा एउटै हुन्थ्यो ‘रिजेक्ट’ । कारण एउटै उनको हिरोजस्तो नलाग्ने हुलिया । भनिन्छ नि, जसले हरेस खाँदैन, त्यही शिखर पुग्छ । राजकुमारले यही मार्ग पछ्याए । ठक्करबाट कहिल्यै हच्किएनन् ।

उनले ‘लभ सेक्स और धोका’ बाट ब्रेक पाए । त्यसपछि ‘सैतान’, ‘रागिनी एमएमस २’ र ‘ग्याङ्स अफ वासेपुर २’ मा छोटो भूमिकामा देखिए । त्यतिबेला उनी खासै खाली त थिएनन् तर खास उपलब्धि पनि देखिएन । दिन कटाउने र मन बुझाउने मेलो मात्र थियो । एउटा जबरजस्त भूमिका र हिट फिल्मको व्यग्र प्रतीक्षा थियो । ‘काइपो चे’ ले त्यही अभाव पूर्ति गर्‍यो । त्यसपछि सबथोक बदलियो । उनले रोल माग्दै धाउनुपरेन, निर्माता, निर्देशक स्वयम् उनलाई खोज्न थाले । ‘काइपो चे’ पछि उनले कहिल्यै पछाडि फर्केर हेर्नु परेन । सधैं व्यस्त, सधैं सफल ।

एकै वर्ष राजकुमार अभिनीत पाँच फिल्म पनि प्रदर्शन भए । सन् २०१७ मा उनका ‘राब्ता’, ‘सादी मे जरुर आना’, ‘बरेली कि बर्फी’, ‘बहन होगी तेरी’ र ‘न्युटन’ । ‘राब्ता’ मा ३ सय २४ वर्षको पात्रको भूमिका निर्वाह गरेर अचम्मित पारिदिए । ‘न्युटन’ भारतको प्रतिनिधित्व गर्दै ओस्कारमा गयो । सानो बजेटको ‘बरेली कि बर्फी’ ले ठूलो कमाइ गर्‍यो । गत वर्ष नै अमेजोन प्राइमको बेबसिरिज ‘बोस : डेड/लाइभ’ मा देखापरे । यो सिरिज उनका लागि अविस्मरणीय छ किनभने यसमा उनी भारतीय स्वतन्त्रता आन्दोलनका नायक सुवासचन्द्र बोस बनेका छन् । बायोपिक फिल्म त उनको विज्ञता नै भइहाल्यो ।

‘साहिद’ मा वकिल साहिद अज्मी बनेर राजकुमारले नेसनल अवार्ड चुमे । ‘चित्तागोङ’ मा भारतीय स्वतन्त्रताकै अर्का हस्ती लोकनाथ बलका रूपमा देखापरेका थिए । यो वर्ष प्रदर्शित ‘ओर्मेता’ मा पाकिस्तानी मूलका बेलायती आतंककारी अहमद ओमार शेख बनेर विदेशी फेस्टिभलमा काफी प्रशंसा कमाए । फरक–फरक स्वभाव र धरातलका वास्तविक चरित्रलाई जीवन्तता दिनु चानचुने कुरा हो र ? बलिउडमा त्यसै भन्न थालिएको होइन, नसिरुद्दिन शाह, इरफान खान, नवाजुद्दिन सिद्धिकीको छेउछाउ पुगिसकेका छन्, राजकुमार राव ।

हिजोसम्म राजकुमार ‘हिरो’ मान्न बलिउडले आनाकानी गर्‍यो, आज बलिउडकी सदाबहार सुन्दरी हिरोइन ऐश्वर्या राय बच्चनसँग अनस्क्रिन रोमान्स गर्ने भइसके । फिल्म हो, फन्ने खान । यो फिल्ममा राजकुमारलाई खिसी गर्नेका लागि जवाफ थियो । लभ सोनिया पनि यही वर्ष प्रदर्शन भयो । ‘फाइन विडिङ्स’, ‘एक लड्कीको देखातो ऐसा लगा’, ‘मेन्टल हे क्या’, ‘मेड इन चाइना’, ‘सिम्ला मिर्ची’ रिलिज हुन ताँती लागेका फिल्म हुन् । इन्डिपेन्डेन्ट फिल्मको पहिलो रोजाइमा पर्न थालेका यी अभिनेताले भनेका छन्, ‘पहिले फिल्म पाउनै मुस्किल हुन्थ्यो । जुन पायो, त्यही खेल्नुको विकल्प थिएन । अहिले छान्ने हैसियतमा पुगेको छु ।’ अझ रमाइलो पक्ष के छ भने फिल्म हिट होस् या फ्लप, त्यसमा राजकुमारको चरित्र र अभिनयको चर्चा हुन्छ नै ।

–एजेन्सीको सहयोगमा