नाचौँ छमछमी

विगतमा नृत्यलाई नकारात्मक दृष्टिले हेर्ने चलन थियो । अभिभावक र विद्यालयका लागि यो प्राथमिकतामा पर्दैनथ्यो । तर अहिले सोच बदलिएको छ । विद्यालय, अभिभावक र बालबालिकाको पनि यसतर्फ रुचि बढ्न थालेको छ ।

स्कुल पढ्ने विद्यार्थी विद्यालयमा हुने अतिरिक्त क्रियाकलापमा आफ्नो प्रतिभा देखाउन नृत्य सिक्छन् । किशोरकिशोरी र युवायुवती विभिन्न कार्यक्रम, रियालिटी सो र प्रतियोगिताहरूमा भाग लिनका लागि सिक्छन् । कला देखाउन मात्र नभई स्वस्थ्य र तन्दुरुस्त रहन नृत्य गर्नेहरू पनि उत्तिकै छन् ।

नृत्यका विभिन्न विधा छन् । तीमध्ये शास्त्रीय, लोक र पश्चिमेली शैलीका नृत्य सिक्नेहरू अनुशीलनमा पुग्छन् । यहाँ कम्तीमा एक महिनादेखि लामो समयसम्म पनि नृत्य सिकाइन्छ । अरू नाचको तुलनामा शास्त्रीय नृत्य सिक्न बढी समय लाग्छ । यसका लागि कम्तीमा एक वर्षको समय छुट्टयाउनुपर्छ । अनुशीलनले अहिले पोखराका विभिन्न स्कुल र मन्टेश्वरीका विद्यार्थीलाई अध्ययनरत संस्थामै पुगेर नृत्य सिकाउँदै आएको छ । गोरे गुरुङ, प्रीति गुरुङ, जय कार्की, मिलन तामाङ, मीना सेवाङ, युवराज गुरुङलगायतकाले दर्जनभन्दा बढी विद्यालयमा नृत्य प्रशिक्षण गराउँदै आएका छन् ।



अम्मरसिंह स्कुलमा कक्षा २ मा अध्ययनरत शिखा पुन मगरले डान्स क्लास लिन थालेयता आफू निकै राम्रो प्रस्तुति दिन सक्ने भएको बताइन् । ‘यहाँ विभिन्न विधाका नृत्य एकै ठाउँमा सिकाइँदो रहेछ,’ अर्का विद्यार्थी कृष्ण भण्डारीले भने, ‘यसले गर्दा आफूलाई जुन मन पर्छ, त्यही सिक्न पाइन्छ ।’ अनुशीलनका सञ्चालक गोरे गुरुङका अनुसार यहाँबाट हालसम्म १० हजारभन्दा बढी बालबालिकाले नृत्य सिकिसकेका छन् । त्यति नै संख्यामा किशोरकिशोरी र युवायुवतीले पनि प्रशिक्षण लिएको उनले बताए । ‘अहिले पोखराका झन्डै ८० प्रतिशत बोर्डिङ स्कुलमा नृत्य सिकाउन थालिएको छ,’ उनले भने ।’