पानी सुक्तै गयो है...

‘उत्तिसिनी वनको
पुछारमा कुवा थ्यो
जोर सिमलको फेदमा
कत्ति ठूलो धारा थ्यो

खेत वनको पुछारमा
धान रोपिन्थ्यो हतारमा
एक दुई गरा बिराई
मूल पलाउँथ्यो असारमा

कोप्चेपानी हरायो
खिर्रापानी हरायो
पानी छैन कहीं पनि
यस्तो केले गरायो १

जाँगरिलो भएर
निकै टाढा गएर
पानी ल्याउँछौं एक गाग्री
त्यतिले के हुन्छ र १

मुहान किन मासियो १
पानी किन भासियो १
अब केके गरेमा
आउँछ फेरि माथि त्यो १

लौन १ सोच्नैपर्ने भो
जुक्ति खोज्नैपर्ने भो
पानी सुक्तै गएमा
यो सृष्टि नै मर्ने भो ।

इन्द्रकुमार श्रेष्ठ
कमला कुञ्ज, ओखलढुङ्गा