१७.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १६०

सहरको वृद्धालय

कविता

काठमाडौँ — लन्ठङलन्ठङ हल्लिादै
एक किलो देशीस्याउ आउाछ
र, हाम्रो पितृभक्तिप्रति शङ्का उछालेर जान्छ
कुत्लुङकुत्लुङ गर्दै

सहरको वृद्धालय

लन्ठङलन्ठङ हल्लिादै
एक किलो देशीस्याउ आउाछ
र, हाम्रो पितृभक्तिप्रति शङ्का उछालेर जान्छ
कुत्लुङकुत्लुङ गर्दै
एक बट्टा पानीजुस आउाछ
र, हाम्रो मातृप्रेममाथि तुष हालेर जान्छ ।

यी एक किलोवादी आफन्तपनसाग
हामीलाई चिढचिढा छ
वर्षौंपछि उनीहरु आउाछन्,
सिर्फ एक पटक तन्ना टक्टक्याएर जान्छन्
त्यो धूलोले
बाको श्वासप्रश्वास बढ्छ
आमालाई हाच्छिउा सुरू हुन्छ

‘बुहारी औालामा नचाउादी रै’छे छोरोलाई !’
‘छोरो हरिलठ्कलाई काम भए पुग्दो रै’छ !’
‘यी अचेलका ठेट्नाहरु
के थाहा यिनलाई बूढाबूढीको महफ्व !”

बन्न कत्ति सजिलो हुादोरहेछ— उपदेशक
दिन असाध्यै मज्जा लाग्दो हो— अर्तीबुद्धि

‘यस्तो तालले नि बाउआमा पालिन्छ !’
यो अतिरिक्त व्यङ्ग्यवाणले
दुवैथरी
मर्माहत हुन्छौा घरीघरी
सोधे के जवाफ दिादा हुन् तिनले—
‘बाआमाले तिमलाई कति वर्ष पाले अरे ?’

मेरा स्वयम्सेवक छोराछोरीको
आदरको शब्दकोश कन्फ्युज्ड हुन्छ
वार्डेन पत्नीको
सद्भावको सङ्लो नदी धमिलिन खोज्छ
म इन्चार्ज यो वृद्धालयको
आफ्नै दैनिकीसाग भरङ्ग हुन्छु

बा–आमाको पसिनाको घर
जन्मजात भइरह्यो— हाम्रो घर
हाम्रो पसिनाको घर
कसरी हाम्रै बा–आमाको भएन ?
जसको छत्रछहारीमा छौा
जो–बिना क्षणभरमै अनाथ हुनेछौा
हामीलाई तिनै बा–आमाकै नाथ ठान्ने उल्टो शिक्षा
कुन शिक्षालयले सिकाएर पठाउाछ ?

म स्वयम् बा हुा
बा–आमाका पूरा हुन नभएका सपना जित्ने प्रयत्नमा छु
बा–आमाको रक्तकण मिसिएको, इच्छा मिसिएको
आफ्ना अधुरा रहरहरु समेटेर
छोरोलाई बा बनाउने युद्धमा छु
मास्टरहरु आउाछन्
पढाएर जान्छन् नैतिक शिक्षा— नैतिकताकै बूढो रुखलाई
दीर्घरोगीहरु आउाछन्— उपचार सिकाएर जान्छन्

भन्नेले जेसुकै भनून्
आऊ हामी
यो वृद्धालय चालु राखौाा
तिमी वार्डेन बनिराख
म इन्चार्ज छादै छु
छोराछोरी स्वयम्सेवक बनिरहलान्

बडो आत्मीयतापूर्वक
ढोकामा यौटा बोर्ड राखिदिऊा—
‘एक किलो विषादी ल्याउनेहरुलाई
यो वृद्धालयमा प्रवेश निषेध छ !’


-प्रोल्लास सिन्धुलीय

प्रकाशित : श्रावण ५, २०७५ ०९:३०
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?