काठमाडौँ — किलाघ: टोलका ४६ वर्षीय बद्री महर्जन जागिरे हुन् । ट्राभल एजेन्सीमा काम गर्ने उनी प्राय: पर्यटक घुमाउन उपत्यकाबाहिर गइरहन्छन् । जति व्यस्त भए पनि उनी मंगलबार सुरु दी प्याखं (देवी नाच) मा भैरव देवगणको रूपमा सहभागी भए ।
‘दैवी शक्तिको कारणले हो कि कुन्नि जात्राका बेला प्रत्येक वर्ष फुर्सद मिल्ने गरेको छ,’ इन्द्रजात्राको अवसरमा नचाइने नाचमा सहभागिताबारे उनले भने, ‘अरू बेला अफिसबाट छुट्टी पाउन अत्यन्त गाह्रो छ । मैले भैरव भएर नृत्य गरेको २७ वर्ष बितिसकेको छ ।’
सोही टोलका ३३ वर्षीय गरिबनाथ महर्जन पानी उद्योगका व्यवस्थापक हुन् । उनलाई दैनिक उपत्यकामा वितरण गरेको पानी र कर्मचारीको कामको हिसाबकिताब राख्नुपर्ने हुन्छ । नाचका बेला भने फुर्सद निकाल्ने गरेको उनले सुनाए । कुमारी भएर नृत्य गर्ने उनी आफू मात्र होइन, अरूलाई पनि धर्म, संस्कृति जोगाउनुपर्छ भनेर सचेत गराउने व्यक्ति हुन् । भने, ‘नाचमा सहभागी भएर केही आम्दानी छैन । उल्टो आफ्नो खर्च हुन्छ ।’
त्यस्तै, बाबुराजा महर्जन निजामती कर्मचारी हुन् । निर्वाचन आयुक्तको गाडी चालक उनी पनि अहिले बिदामा बसेका छन् । उनीहरूजस्तै नाचमा सहभागी सातै जनाले जात्राका बेला सजिलै छुट्टी मिल्ने गरेका बताएका छन् । यसलाई उनीहरूले भगवान्को कृपा ठानेका छन् ।
जात्रा १० दिन चल्ने गर्छ । नाच सञ्चालन गर्न सोमबार भाद्र शुक्ल अष्टमी कन्या संक्रान्तिमा गुठियार मिलेर तान्त्रिक विधिपूर्वक नाथ गुरुको पूजा गरेका थिए । गुठियारका अनुसार नाच १६ चरणमा मञ्चन गरिन्छ । अब दोस्रो पटक भाद्र शुक्ल द्वादशीमा (असोज ५) लिङ्गो उठाउने दिन हनुमानढोका, इन्द्रजात्रामा जैसीदेगल, भाद्र शुक्ल पूर्णिमामा मरुटोलमा नचाइन्छ । अन्तिम दिन नानिचा या:कोमा नचाएपछि जात्रा समापन हुन्छ ।
२५ वर्षअघिसम्म किलाघ: टोलबाट दुइटा नाच निस्किन्थे । अहिले ख: प्यांख लोप भइसकेको छ । दी प्यांख नाचका गुठियार नरेन्द्र महर्जनले भने, ‘नाचमा सहभागी गुठियार आफैंले गरगहना, पोसाक, मुकुटमा लगाइने पंखा, ककचाजस्ता सुगन्धित फूल किन्नुपर्ने बाध्यता छ । नाच देखाउन एक महिनासम्म बेलुका अभ्यास पनि आफ्नै खर्चमा गर्नुपर्छ ।’
नाचमा परम्परागत राग गीत गाउनुपर्छ । राग गाउन सिक्न निकै कठिन छ । सिकिसकेपछि पनि निरन्तरता दिन गाह्रो छ । यस कारणले युवा पुुस्ताको नाचप्रति आकर्षण घट्दै गएको उनको भनाइ छ । ‘नाचलाई राष्ट्रिय सम्पत्तिको रूपमा लिएर सरकारले नै संरक्षण गर्नतर्फ ध्यान दिनुपर्छ,’ उनले भने ।
नाचमा भैरव, कुमारी, चण्डी, दैत्य, कव:, बेता, ख्या देवगण हुन्छन् । सात प्रकारका बाजा बजाइन्छन् । सातैवटा डबलीमा नृत्य गराइन्छ । नाच मनले हेरेमा मनोकामना पूरा हुने जनविश्वास छ ।
इन्द्रजात्रामा नचाइने पुलुकिसि (इन्द्रको वाहन ऐरावत) नाच गर्न तयारी पूरा भएको छ । विशेष किसिमको बाँसबाट हात्ती बनाइएको छ । हात्तीको मुकुट मर्मत गर्न चित्रकारकहाँ पठाइसकेको पुलुकिसि नाचका गुठियार कबिन्द्र महर्जनले बताए ।
‘नाच देखाउन अब लिङ्गो ठडयाउने दिनको पर्खाइमा छौं,’ उनले भने ।देवी नाच सात दिनसम्म चल्छ । हलचोकस्थित आकाश भैरवमा चण्डी कुमार र कुमारीको नाचका लागि पनि तयारी पूरा भएको तेजबहादुर चित्रकारले बताए । भाद्र शुक्ल प्रतिपदा (कुशेऔंसीको भोलिपल्ट) विधिवत् पूजा गरेर मुकुट रंगरोगन गर्न चित्रकारको मांसगल्लीस्थित घरमा पुर्याइएको थियो । अब भाद्र शुक्ल एकादशी असोज ४ मा हलचोकस्थित आकाशभैरवको आँगनघरमा विधिपूर्वक पूजा गरिन्छ । र, भोलिपल्ट द्वादशीमा नरदेवी टोलमा ल्याई जात्रा प्रारम्भ गरिन्छ ।
जात्रा असोज ५ गते हनुमानढोका दरबार क्षेत्रमा कालभैरवको मूर्तिअगाडि लिंगो (योसी) ठडयाएसँगै विधिवत् सुरु हुन्छ । योसी ठडयाउने साइत यसपालि बिहान ८ बजेर ५ मिनेटमा छ । इन्द्रजात्राको मुख्य दिन भाद्र शुक्ल चतुर्दशीमा विशेष समारोहमा जीवित देवीका रूपमा रहेकी कुमारी, दुई बालकलाई गणेश र भैरवका रूपमा बेग्लाबेग्लै रथमा राखी हनुमानढोका दरबारको दक्षिण पर्ने तल्लो टोलहरूको परिक्रमा गराइन्छ ।त्यसको भोलिपल्ट दरबारको उत्तरतिर पर्ने माथिल्ला टोलहरू र असोज १२ गते अन्तिम दिन नानिचा: या: भनी वसन्तपुरदेखि विभिन्न भाग हुँदै फेरि वसन्तपुर पुर्याइन्छ ।त्यसै रात इन्द्रध्वजा फहराइएको लिङ्गो ढालेर वाग्मतीमा सेलाएपछि इन्द्रोत्सव समाप्त हुनेछ । र, बद्री महर्जनहरू पुन: जागिरमा फर्किनेछन् ।