मोफसलबाटै भिडियो र फिल्म

उनी चलचित्र निर्देशन, लेखन, छायांकन र सम्पादन आफैं गर्छन् । काठमाडौंसँग प्रतिस्पर्धा गर्ने म्युजिक भिडियो बनाइरहेको उनको दाबी छ । वृत्तचित्रमा पनि उनी खारिएका छन् । राजतन्त्रको समाप्तिसँगै नारायणहिटी दरबार संग्रहालयमा परिणत भयो ।

दरबारलाई जनमानसमा देखाउने साहस कसैले गरेन । पहिलोपटक मनीषले कैद गरे र चलचित्र ‘जिन्दगानी दर्पणछाया’ बनाए । यसमा लेखन, निर्देशन र छायांकनको सबै काम मनीषले गरेका हुन् । चलचित्र हिट भयो । ‘त्यसपछि चलचित्रका लाइन लागे,’ मनीषले भने, ‘काम र दाम दुवै राम्रो भयो । यसले करिअर बनाउन पनि सहयोग गर्‍यो ।’ यही सेरोफेरोमा मनीषको निर्देशन र छायांकनमा ‘डिभोर्स’ र ‘ऊर्वशी’ बने । ‘डिभोर्स’ लाई युवा पुस्ताले निकै रुचाए भने ऊर्वशीले पनि राम्रै बजार पायो ।

मनीष १८ वर्षको उमेरदेखि नै कलामा लागेका हुन् । उनले ०५३ सालमा एसएलसी दिए । लगत्तै बुटवलमा श्रीनगर फोटो स्टुडियो खोले । बुटवल आसपासमा चलचित्र छायांकन हुन्थे । उनले तिनैलाई पछ्याउन थाले । पहिलो पटक ०५४ सालमा ‘वास्तविकता’ चलचित्रको छायांकन गरे ।

यसलगत्तै गोपाल सुवेदी, दिनेश शर्मालगायतको काठमाडौंको टोली ‘औंठाछाप’ छायांकन गर्न आयो । उनले यसमा स्टिल छायांकन गरे । फुच्चे केटाले गरेको कामबाट उनीहरू फुर्किए । त्यसपछि भटाभट चलचित्र छायांकनको काम पाउन थाले । ‘बालअधिकार’, ‘पराइकी चेली’, ‘मेरो साथी’, ‘आफन्तको माया’, ‘रिक्सावाला’, ‘न्यायदाता’, ‘वर्ल्ड कप इन नेपाल’ लगायत २५ वटा चलचित्र छायांकन गरेका छन् ।

उनी यत्तिमै सीमित रहेनन् । महत्त्वाकांक्षा बढ्यो । त्यसपछि निर्देशन, लेखन र सम्पादनमा हात हाले । ०६० सालमा चेलीबेटी बेचबिखनविरुद्ध बनेको ‘हाम्री चेली’ चलचित्रको निर्देशन र छायांकन गरे । त्यसपछि ‘कस्तो समर्पण !’ हुँदै लेखनमा हात हाले ।

०७२ सालको भूकम्प आउनु अघिल्लो साता उनी गोरखाको बारपाकमा थिए । लगत्तै भूकम्प गयो । गाउँ गाउँ रहेन । त्यसपछि त्यहाँका दृश्यमै खेलेर ‘वर्ल्ड कप इन नेपाल’ चलचित्र बनाए, जुन १६ वर्षमुनिका खेलाडीलाई लक्षित गरेर बनाइएको थियो । यसबीचमा भ्युजिक भिडियो र वृत्तचित्र बनाउनतिर लागे । एक खुट्टाले हिँडेर आफ्नो सारा दैनिकी चलाउने ‘नरसिंह’ को जीवनी उतारेर वृत्तचित्र बनाए ।

अन्टार्टिका पुग्ने पहिलो नेपाली भुवन सिंहको जीवनी ‘अन्टार्टिकाको माटो’, ‘तिनाउ नदीको तीर’, ‘लुकेको स्वर्ग गुल्मी’ लगायत उनका वृत्तचित्र निकै लोकप्रिय छन् । उनले टेलिचलचित्रमा पनि हात हालेका छन् । उनको निर्देशन र छायांकनमा बनेको ‘क्रिस कान्छा’ धेरैले मन पराए ।

म्युजिक भिडियो बनाउन अहिले उनीकहाँ ताँती लाग्छ । ‘यो सिजनमा मात्रै ५५ वटा म्युजिक भिडियो बनाएँ,’ मनीषले भने, ‘प्रदेश ५ का जिल्ला मात्रै होइन, बुटवल पश्चिमका जिल्लाका धेरै यहीं आउँछन् ।’ नयाँ विषय र फरकपनको विशेषताकै कारण काममा पछाडि फर्कनु नपरेको उनले सुनाए ।

पछिल्लो समय मनीष पुनः चलचित्र छायांकन र निर्देशनमा फर्केका छन् । गत साल निर्माण गरेको भोजपुरी चलचित्र ‘दहेज चाहीं दहेज’ नेपालका तराईका जिल्लादेखि र भारतको उत्तर प्रदेशका हलहरूमा लागेको छ । ‘गुल्मेली दाइ’ को अहिले डबिङ कार्य चलिरहेको छ ।

यसपछि लगातार ३ वटा चलचित्र निर्देशन र छायांकन गर्दै छन् । स्टुडियोसँगै श्रीनगर फिल्म प्रोडक्सनमा सक्रिय मनीषलाई पत्नी कमला तिवारीले सघाएकी छन् ।