इमरानको इमारत

समर्थकहरूका लागि उनी नयाँ, साहसी र स्वच्छ छविका नेता हुन्, जसलाई देशले लामो समयदेखि खोजिरहेको थियो । पाकिस्तानी क्रिकेट टिमलाई १८ वर्ष नेतृत्व दिएर एकपल्ट विश्वकप उचालेयताका वर्षहरूमा उनी बिस्तारै राजनीतिको ट्रफी हात पार्न रौसिएका हुन् । दुइटा परम्परागत मुख्य दलहरू एकपछि अर्को गर्दै सत्ताबाट पर हुत्तिएपछि उनको नयाँ दल तेहरिक–ई–इन्साफको पालो आयो ।

जनताले ६५ वर्षीय यी सम्भ्रान्तलाई रोज्नुका पछाडि नयाँ पाकिस्तान भन्ने उनको भ्रष्टाचार विरोधी नारा देखिन्छ, जसले राजनीतिक कार्यप्रणालीमा परिवर्तन गर्ने प्रतिबद्धता प्रकट गरेको छ । खेलबाट संन्यास लिएर समाजसेवा र परोपकारमा लाग्दै आमाका नाममा मुलुककै पहिलो विशेषज्ञ क्यान्सर अस्पताल खोले, सन् १९९६ मा सबैलाई इन्साफ दिन भन्दै मध्यमार्गी दल खोले । भ्रष्टाचार बढेको भन्दै बीचको कुनै चुनाव बहिष्कार पनि गरे ।

उनको सफलताले दुई शक्तिशाली घरानियाँ (भुट्टो र शरिफ) को राजनीतिक दबदबामा विराम लगाइदिएको छ । उनले करोडौं जनताको गरिबी निवारण गर्ने कबोल गरेका छन्, राष्ट्रवादी छवि बनाएका छन्, विश्वस्तरका अस्पताल र स्कुल खोल्ने घोषणा गरेका छन् ।

सन् १९४७ मा भारत बेलायतबाट स्वतन्त्र हुनु एक दिनअघि जन्मिएको पाकिस्तानको लोकतन्त्र भारतको जस्तो सहज र स्थिर रहेन । कहिले सैन्य विप्लव त कहिले विद्रोही हिंसाबाट प्राय: आक्रान्त रहँदै आयो । आधा इतिहास सेनाले प्रत्यक्ष शासन गर्‍यो । अहिले पनि सेनाको चलाखीपूर्ण सहयोगका कारण उनी सफल भएको विपक्षी आरोप मात्रै छैन, असहयोगका लक्षणसमेत देखिएका छन् । उनको चुनौती यही हो, आफू सेनाको शक्ति होइन, नागरिक शक्तिकै प्रतीक भएको प्रमाणित गर्नु ।

आफ्ना महत्त्वाकांक्षी सुधारका योजना लागू गर्न उनलाई गाह्रो छ । तल्लो सदनमा उनको समर्थनमा झिनो बहुमत पुगे पनि सिनेट विपक्षीकै नियन्त्रणमा छ । मुद्रा संकट टार्न विश्व मुद्राकोषको सहयोग माग्ने या चीनको सहयोग खोज्ने चुनौती छ । सेना–नागरिक द्वन्द्वलाई कसरी परिभाषित गर्छन्, इस्लामिक अतिवादीहरूको कसरी सामना गर्छन् भन्ने आन्तरिक पहेलु छन् भने बाह्य मोर्चा पनि उत्तिकै पेचिला ।

उनी युद्धको विरोध गर्छन् । अमेरिकालाई पनि रुचाउँदैनन् । तालिबान उसैले जन्माएको हो भन्छन् । भारतसँग सम्बन्ध सुधार चाहन्छन् । भारतले एक कदम अगाडि बढाउँदा आफू दुई कदम बढ्ने भनेका छन् । उनलाई भारतीय समकक्षी मोदीको चिठी पुगेको छ, जसमा के छ खुलेको छैन । उनी भारतसित सहकार्य गरेर कश्मीर समस्या सुल्झाउन चाहन्छु भन्छन् । तालिबानसँग नरम छन् । अमेरिका पनि उनलाई साथ लिन चाहने गरी विदेशमन्त्रीलाई छिट्टै इस्लामाबाद पठाउँदै छ ।

सेनाको चासो र सरोकार तालिबान र कश्मीर दुवैमा भएकाले प्रधानमन्त्रीका रूपमा इमरानको भूमिका चुनौतीपूर्ण हुनेछ । उनी गम्भीर र हठी भएकाले स्वतन्त्र ढंगले काम गर्न सक्छन् भन्नेहरूलाई जवाफ दिने उनले नै हो । उनको उदयले नयाँ सम्भावना देखाएको छ । पुराना दलहरूप्रति जनताको अरुचि जाग्दै जाँदा कुनै पनि निर्वाचनबाट वैकल्पिक शक्ति उदाउन सक्छ । लोकतन्त्रको इमारत त्यही हो ।