कान्तिपुर वेबसाईट
AdvertisementAdvertisement
२०.१२°C काठमाडौं
काठमाडौंमा वायुको गुणस्तर: १६४

च्याम्पियन्स लिग फाइनल: आश्चर्य र दुई गल्ती

न्युयोर्क टाइम्स

किभ, युक्रेन — विस्तृत कुरा समयमै नीरस हुन्छ । वास्तवमै सामन्य ‘लिजेन्ड’ बाट कसरी महान् भयो भन्ने वास्तवमै रियल म्याड्रिडले सम्झने छैन । विशेषत: इतिहासमा नाम कसरी पक्का भयो र फुटबलमा उत्कृष्ट क्लबका रूपमा स्थापित हुनुले खासै अर्थ राख्दैन ।

च्याम्पियन्स लिग फाइनल: आश्चर्य र दुई गल्ती

यी सबै कुरा आयक्स आम्सटर्डमका योहान क्रयुफ, बायर्न म्युनिखका फ्रान्ज बेकनबाउर र घोडाको जोडीजस्तै रियल म्याड्रिडसँग अल्फ्रेडो डि स्टेफानोमा गणना हुन्छ । लगातार तेस्रोपल्ट युरोपियन कप जितेको यो रियल म्याड्रिडको युगमा कहिल्यै नभएका त्यस्ता केही व्यवस्था भएको छ ।

एट्लेटिको म्याड्रिडविरुद्ध सन् २०१६ मा टाइब्रेकरमा जित हात पारेको रियलले २०१७ मा युभेन्ट्सलाई पराजित गरेको थियो । त्यसपछि जिनेदिन जिदानको टिमले लिभरपुललाई आइतबार ३–१ ले हराएको हो । तीनमा तीन । पाँच वर्षयता चौथोपल्ट । र, कुल १३ पल्ट । नजिककै, रहेर चुनौती दिएका बायर्न म्युानिखभन्दा लगभग दोब्बर । यी सबै रियलसँग केन्द्रित छन्, जुन स्वर्ण र रजतको तहका अरू कुनै क्लबसँग छैन, जित, ट्रफीको सौन्दर्यसँग मापन गरिन्छ ।

व्यवहार कसरी गरिन्छ भन्ने सधैं प्रमुख होइन । रियलले यो दौड, वर्षंैपिच्छे हुने परिवर्तन, संग्रहित सम्पत्तिमा बनेका सम्झना र त्यसमा नमिल्दो पटकथालाई मेटाइदिने आफ्नै खेलको कथा भन्ने गर्छ । तीनमध्येका गारेथ बेलले ‘ओभरहेड–किक’ मा गरेको दोस्रो गोलको व्याख्या गुरुत्वाकर्षणले गर्छ । फाइनलको सर्वोत्कृष्ट गोलप्रति सधैं बहस भइरहनेछ । यसका प्रशिक्षक जिदानले अहिलेसम्म ताज लाइरहेका छन्, जुन उनले २००२ को च्याम्पियन्स लिगमा भलीमार्फत गोल गरेका थिए ।


बेल स्वच्छजस्तै शान्त रहेनन्, न त सफा विशुद्धजस्तै तर जे भए पनि सनसनीपूर्ण भयो । स्वप्निलजस्तै । त्यो आँखाको दृश्य विश्वासै नलाग्न सक्छ । यो पहिलो र दोस्रो गोलमा भएका छिद्राजस्तो हुने छैन । ती दुई गोल फाइनलमा निर्णायक बनेका थिए । त्यसले फरक पारेको लिभरपुलले ती गोललाई कहिल्यै भुल्ने छैन ।

ती कमजोरीबाट उक्सिन नसकेका जर्मन गोलकिपर लोरिस कारियसलाई बढाइचढाइ गर्नु आवश्यक छैन । पराजित भएको लिभरपुललाई रियललाई जस्तो यसका सम्झनालाई छान्ने र तान्ने सुविधा पनि हुने छैन । तीन गोल टिमसँगै रहनेछ । समर्थक र क्लबलाई कहिलेकाहीं सम्झिइनेछ । कारियस भने दुई गोलको सिकार लामो समयसम्म हुनेछन् ।

दुवै गोलमा रियलले अग्रता लिएको थियो । कारियसले घुमाएर करिम बेन्जेमाको खुट्टामा बल दिएका थिए र भयानक गल्तीलाई हेरिरहे । लाइनमा झरेका थोपाजस्तै बन्यो । त्यसलाई रोक्न सकिने उनले सोचेको हुन सक्छ । केही मिनेटपछि नै साडियो मानेले बराबरी गरे । दोस्रोबाट भने उक्सिन सकेन । बेलले लामो दूरीबाट प्रहार गरेको बलले रियललाई ३–१ को अग्रता दिलायो, जुन कारियसले आशा गरेका थिएनन् । त्यसले लिभरपुलको ब्युँतिने आशामा तुषारापात गरेको थियो ।


अन्तिम मिनेटसम्म पनि कारियस पीडित देखिएका थिए । गोलको खोजी गरिरहेका क्रिस्टियानो रोनाल्डो वरिपरि नै थिए । अन्त्यमा कारियस मैदानमा खराब दरिए । उनको टाउको निहुरियो र उठाउनै नसक्नेजस्ता देखिए । उनका लिभरपुलका सहकर्मी आफ्नै पीडामा थिए । उनलाई तत्कालै प्रतिक्रिया दिएनन् । उनलाई रियलका सब्स्टिच्युटद्वय नाचो मोन्रियल र मार्को एसेन्सियोले पहिला सान्त्वना दिएका थिए । उनी आफ्नै खुट्टामा उभिएपछि परिचितको अँगालोमा परे र कानमा साथीहरूको समर्थनका आवाज सुनेका थिए ।

त्यसको प्रभावबारे भन्नु अहिले नै चाँडो हुन्छ । कारियसमा आँसु देखिन्थ्यो । अनुहार सुन्निएजस्तो । आँखा राता । निराशपूर्वक दयालु तरिकाले माफी माग्दै उनले लिभरपुलका समर्थकप्रति हीनताबोध देखाइरहेका थिए । लिभरपुलले यो फाइनललाई सम्झिने त्यही हो–आँसु । यर्गेन क्लोप र उनका खेलाडीको समय र उनीहरूको तहगत उपलब्धिले त्यसलाई छायामा पार्ने छैन । यो यात्राको स्थगन बुझ्नुपर्छ, सडकको अन्त्य भने होइन । तर कारियसलाई पीडा र पश्चाताप हुनेछ । र, सिजनभरि चम्किएर पनि अन्त्यमा अँध्यारोमा परेका मोहमद सलाहका लागि पनि ।

रियलका मिडफिल्डर टोनी क्रुजले क्लोपको ‘अन्डरडग’ टिमलाई जनावरजस्तै भएको चेतावनी दिएका थिए र पहिलो हाफमा त्यस्तै भयो पनि । रियल प्वाल पारिएको कपडाजस्तै देखिएको थियो । त्यसपछि सलाहलाई सर्जियो रामोसले नचाइदिए । टिम सलाहको वरिपरि अघि बढेको थियो । उनलाई रामोसले पाखुराले समातेर मैदानमा ढालिदिए । त्यसमा फाउल पनि दिइएन । उनको उपचार पनि गरियो । निरन्तर खेल्ने प्रयास पनि गरे तर सकेनन् । दुई मिनेटपछि उनले मैदान छाडे । यसरी उनको खेलको अन्त्य भयो । रुँदै मैदान छाडेका उनी इजिप्टका लागि विश्वकपमा तयार हुने पनि निश्चित छैन ।


सलाह बाहिरिएसँगै खेलले अर्कै मोड लियो । लिभरपुलको आफैंमाथिको विश्वास कमजोर भयो, देखिने मात्रै । डर पैदा गर्ने एक खेलाडीको अनुपस्थितिले रियललाई बलियो बनाइदियो । क्रुज र ल्युका मोडरिच छायामै रहे पनि त्यसलाई लिभरपुलले उपयोग गर्न सकेको थिएन । सुरुका तीस मिनेटको खेल हेर्दा विपक्षीको खेलाडीले चोट बोकेपछि रियलले इतिहास बनाउँछ भनेर कसैले पनि सुझाव दिने थिएन ।

एक खेलाडीको अनुपस्थिति, त्यसपछि देखिएको गोलकिपरको जस्तै कमजोरी युरोपमा बेग्लै पहिचान नै बन्यो । रियल सही तरिकाले उपलब्धिप्रति केन्द्रित मात्र थिएन, उसले तीन ट्रफी मात्र जितेन, समय र युगको परिभाषा पनि गरिदियो । अहिले मैदानमै रहे पनि खुसियाली मनाउँदा बीचमा रहेका बेल र रोनाल्डोको सुखद अन्त्य पनि हुन सक्छ । उनीहरूले ‘समर ट्रान्सफर’ मा अर्कै भूमि चाहन सक्छन् । तर त्यसले अर्थ फरक पार्दैन किनभने खेलाडी आउने–जाने हुन्छ । परिपक्व रोनाल्डो पनि त्यसमा एक तत्त्व हुन् । आँसु सुक्खा भएजस्तै त्यो फिक्का पनि हुन्छ । जित, ट्रफी, सौन्दर्य, इतिहासमा स्थानमात्र सहने गरिन्छ, जुन रियलसँग छ । रियलले सधैं चाहने पनि यही हो ।

रोरी स्मिथ

–न्युयोर्क टाइम्स

प्रकाशित : जेष्ठ १४, २०७५ ०७:३५
प्रतिक्रिया
पठाउनुहोस्
जनताको राय

बैंकमा लगानीयोग्य रकम थुप्रिएर साढे ६ खर्ब नाघेको छ। बैंकहरूले ब्याजदर घटाउँदासमेत कर्जा प्रवाह बढ्न नसक्नुको कारण के हो?