स्वदेश फिर्नेहरू मौकाको खोजीमा

उनीहरूले विदेशमा रहँदा र नेपाल फर्केपछिका अवसरबारे आफ्ना अनुभवहरू साटे । विदेशमा सिकेका सीपलाई प्रयोग गर्न सक्ने उपयुक्त समय देखिन थालेको भन्दै आशासमेत जगाए ।

‘म स्वदेश फिर्ने उपयुक्त मौकाको खोजीमा थिएँ । बूढो भएर फर्केर के गर्ने ? त्यो मौका पाएँ,’ १९ वर्ष अमेरिकामा बिताएर फर्केका अरनिको पाण्डेले भने, ‘नेपालमा फर्केर वायु प्रदूषणको चेतना विस्तार गर्न पाएँ । वायु प्रदूषणको मापन केन्द्र स्थापना गरे । देशले मेरा लागि के गर्‍योभन्दा पनि मैले देशका लागि के गर्न पाएँ भन्ने कुरा ठूलो रहेछ ।’ बाटोभन्दा हिलोमा हिँड्दा पाउने सफलता रोचक लाग्ने उनले बताए ।

बेलैमा फर्केर आफ्नो क्षमताअनुसार काम गर्नुपर्ने उनको सुझाव समेत थियो । ‘उताभन्दा यतै काम गर्न मजा आइरहेको छ,’ उनले भने, ‘सिक्नका लागि एक पटक विदेश त जानुपर्छ । पलायन हुनुभन्दा फर्केर आफ्नो विषयमा काम गर्नुपर्छ ।’ भूकम्पपछि नेपालमा झन् आशा जागेको उनले बताए । ‘भूकम्पमा युवाहरू एकजुट भए । कसैको घरमा चोरी भएको सुनिएन । नाकाबन्दीको बेला हामी को हौं भन्नेर चिन्ने अवसर पायौं,’ उनले भने, ‘त्यही बेला आशाको बीउ रोपिएको हो ।’

कुबेत र दुबईमा ११ वर्षदेखि बैंकिङ क्षेत्रमा काम गरिरहेका प्रदीप पौडेलले स्वदेशमा फिर्न आफूले संघर्ष गरिरहेको बताए । ‘बच्चाहरू दुबईमा अध्ययनरत छन् । उनीहरू नयाँ स्कुल र नयाँ साथीहरू बनाउन चाहिरहेका छैनन्,’ उनले भने, ‘अर्को पक्ष आर्थिक स्रोत पनि हो । अन्तर्राष्ट्रिय कम्पनीको उच्च पदमा कार्यरत छु । तलब पनि राम्रै छ । त्यसलाई चटक्क छोडेर आउन सकिरहेको छैन ।’

विदेशबाट फर्किने भन्ने विषय स्थायी सरकारको नीतिमाथि भर पर्ने उनले बताए । ‘विगतमा अस्थायी सरकार थियो । कसले के नीति लिने हो भन्नेमा समस्या थियो । अब स्थायी सरकार बनेको छ,’ उनले भने, ‘यसले आशा बढेको छ ।’

तीन वर्षअघि अमेरिकाबाट फर्केकी क्याटलिस्टका प्रमुख पाण्डेले आफ्नो पहिचान र छनोटको स्वतन्त्रताका लागि अमेरिका गएको बताइन् । ‘अमेरिका गएको दिनदेखि नै मैले फर्किने योजना बनाएको थिएँ । त्यहीअनुसार कस्तो श्रीमान् छान्ने ? कस्तो गाडी किन्ने ? बच्चाहरू जन्माउने कि नजन्माउने भन्ने योजना बनाएँ,’ उनले भनिन्, ‘यसले उपयुक्त समयमा योजनाबद्ध ढंगले फर्किन सकें ।’

उनले विदेशमा सिकेको सीप स्वदेशमा पोख्ने कुरा पनि लगानी नै भएको बताइन् ।

‘मेरो पढाइमा मात्रै हिसाब गर्दा ७ करोड सकिएछ । त्यत्रो लगानी गरेर सिकेको सीपलाई मैले नेपालमै प्रयोग गर्न खोजिरहेको छु । त्यसमा काम गर्न सरकारले सहयोग गरी नै रहेको छ,’ उनले भनिन्, ‘विज्ञान र प्रविधिको माध्यमबाट स्थानीय स्रोत प्रयोग गरी मुलुकको विकासमा योगदान दिइरहेको छु ।’

उनले आर्थिक स्रोत बलियो भएपछि फर्किंदा थप सहज हुने बताइन् । ‘खाडी र अमेरिका जानेबीच खासै फरक देख्दिनँ । सबैले आआफ्नो भविष्य देख्ने हो । आर्थिक सुरक्षा खोज्ने हो,’ उनले भनिन्, ‘त्यत्रिकै फर्किंदा खै के गरिस् भन्ने प्रश्न पनि तेर्सिन्छ । खुट्टा दरिलो बनाएर फर्किंदा सहज हुन्छ ।’