२३ नोभेम्बर २०२३ । करिब एक घण्टा ढिला उडेको नेपाल वायुसेवाको जहाज चेक ल्याप कोक टापुमा अवस्थित हङकङ एयरपोर्ट पुग्दा साँझ ढल्किसकेको थियो । समृद्धिको अभूतपूर्व यात्रामा उहिल्यैदेखि छलाङरत हङकङ टेक्न म औधी उत्सुक थिएँ । लाहुरे दाजुभाइहरूले विगतमा गरेको हङकङको बखानले पनि मलाई कौतूहलता जगाएको हुनुपर्छ ।
पत्रकारिता र काव्य कर्मलाई सँगै डोर्याउने सर्जकको सूची लामै बन्न सक्ला । ‘अश्वत्थामाको निधारबाट बागमती बग्छ’ पत्रकार/कवि देवव्रतको पहिलो कविता–किताब हो, जहाँ ३८ थान कविता छन् । पहिलो किताबबाटै उनले नेपाली काव्यमा दर्बिलो हस्तक्षेप गरेका छन् । अभिव्यक्ति कौशललाई कसरी खिरिलो बनाउन सकिन्छ, दृष्टान्त पेस गरेका छन् ।
चालीसको दशक पान्थरको कुनै एक गाउँ । साँझ गाढा हुँदै छ । हामी चार थान शरीरहरू चुपचाप हिँडिरहेछौँ । अगाडि हिँड्ने हाम्रो टोली नेतासँग लालटिन छ, हामी उज्यालो पछ्याउँदै छौं । यात्राको सबैभन्दा कान्छो सदस्य म, भात खाएर घुप्लुक्क सुत्न छाडेर अँध्यारोमा हिँड्नुको सास्ती भोगिरहेछु । मनमा डर छ भूतको, घर छाडेदेखि एकनास कीराले पछ्याइरहेछ । त्यसकारण बीचमा छिरेर हिँडिरहेछु ।
बेलायतमा रहेर साहित्य लेखनमा सक्रिय जानु काम्बाङ लिम्बूको पछिल्लो किताब प्रकाशनमा आएको छ । पूर्वी नेपालको ताप्लेजुङबाट सुरुवात भएको नियात्राकारको पाइलाले विश्वको नयाँ/नवीन भूगोल टेकेपछि उत्पन्न अनुभूतिको कलात्मक अभिव्यक्ति हो– ‘फ्लान्डर्स फिल्डमा तमोरका सुसेली’, जहाँ नेपाल, हङकङ र युरोप यात्राका अठार थान स्मृति संगृहीत छन् । लामो अवधि थातथलोबाट टाढा रहे पनि लेखनमा रैथाने अर्गानिक सौन्दर्य भेटिनु यो किताबको सबल पक्ष हो । देशविदेशका भौगौलिक विवरण, वेगल सांस्कृतिक धरातलमा निसृत रोमाञ्चकता, सरल चमत्कारी भाषाशैलीले किताबलाई पठनीय बनाएको छ ।
