‘सामूहिक लगानी, स्मार्ट एनआरएनए, एकेडेमी एजेन्डा’

तपाईं अध्यक्ष भएमा एनआरएनएको भवन निर्माण र लाप्राकको पुनर्निर्माणको काम छाड्नुहुन्छ भन्ने आरोप छ नि ?

यी दुवै आयोजना कसले सुरु गर्‍यो भन्ने तपाईंहरूलाई थाहै होला । एनआरएनएको भवन निर्माण म कोषाध्यक्ष हँ‘ुदा सुरु भएको हो । त्यतिबेला म ‘स्टाबिलिटी’को अध्यक्ष थिएँ । मेरो प्रमुख एजेन्डा भवन बनाउने भन्ने थियो । भवन बनाउन मैले आजसम्म ३० लाख रुपैयाँ सहयोग गरिसकेको छु । मैले आफैंले रोपेको बिउ फुलेको देख्न पाउने भएको छु । लाप्राक बस्तीको अवधारणा पनि मैले तयार पारेको हो । एक हजार घर बनाउने भन्ने कुरा थियो । हामीसँग ३५ करोड रुपैयाँ थियो । ३ लाख ५० हजार रुपैयाँका दरले बाँसको घर बनाउने भन्ने मैले एनआरएनए बैठकमा प्रस्ताव गरेको हुँ । त्यो बैठकमा यो एजेन्डा पारित भएर अघि बढेको हो । कुन मान्छेले भन्छ आफूले जन्माएको ‘प्रोजेक्ट’ अलपत्र पार्छ ?

तपाईंहरूमाथि यो संस्थालाई राजनीतीकरण गर्नुभयो भन्ने आरोप छ नि ?

त्यस्तो राजनीति लागेको छ जस्तो मलाई लाग्दैन । तर सदाशय भन्ने हुन्छ । मैले त नेताहरूलाई भेट्दा एनआरएनए चुनावबारे कुनै घोषणा नगरिदिनुस् भनेर अनुरोध गरेको छु । तर व्यक्तिगत सम्बन्धका आधारमा माया भने हुन्छ । जितौं भन्ने अभिलाशा जसलाई पनि रहन्छ । राजनीतिक पार्टीका झुन्डहरू लागिरहेका छन् भन्ने मलाई लाग्दैन । हाम्रो चुनावसँगै राष्ट्रको पनि चुनाव भएकाले हस्तक्षेप हो कि भन्ने देखिएको हुन सक्छ । तर यो फरकफरक हो ।

तपाईंमाथि अलि लापरवाह प्रवृत्ति रहेको र संस्था हाँक्ने क्षमता नभएको भन्ने आरोप पनि छ ?

कसरी लापरवाही हुन्छ ? एउटा मान्छे ३० वर्षमा ३ सय मिलियन, अहिलेको राष्ट्रका हिसाबले भन्नुपर्दा ‘टर्नओभर’ तीन नम्बरमा आएको संस्था हाँकिरहेको मान्छे, संसारको ८० औं मुलुकबाट आठौंमा स्थापित मुलुकमा छ । त्यहीअनुसार नेपालमा पनि व्यवसाय विस्तार गरिरहेको छ । सक्रिय एनआरएनएका रूपमा समाजमा प्रस्तुत भइसकेको छु । ‘रोटरियन’ भएर काम गरिरहेको छु । आफ्नो जिम्मेवारी पूरा गरिरहेको छु । कसरी गैरजिम्मेवारपूर्ण भन्ने ?

तर नेपालमा तपाईंंको व्यवसाय त्यति सफल छैन भनिन्छ नि ?

पाँच वर्षअघि जापानमा तपाईंहरू कसैलाई पनि मेरो व्यवसायबारे थाहा थिएन । यसले के गर्दै छ, कति खोल्यो, कति डुब्यो, कतिवटा बन्द भए भन्ने पनि थाहा थिएन । तर ‘रिजल्ट’ जे देखियो, त्यसमा तपाईंहरूले सफलता देख्नुभएको हो । हो, त्यसैगरी मैले अहिले नेपालमा पनि वीजारोपण गरिरहेको छु । ५/६ वर्ष भयो, नेपालमा मैले लगानी गर्न सुरु गरेको । यो ठाउँमा कतिपय कुरा सिकिँदै पनि छ । नेपालमा आफ्नो देश र भाषा मिल्दैमा सफल नै भइन्छ भन्ने छैन । वातावरणसँग भिज्न सक्नुपर्छ । त्यसपछि मात्रै सफल भइन्छ । मेरो बीबी एयरवेज आइसकेको छ । चाँडै अगाडि बढ्दै छ । होटल, बु्रअरी बिजनेस नाफामै छ । काठमाडौं–हेटौंडा सुरुङ मार्गमा लगानी जुटाएर अघि बढ्ने क्रममा छौं । 

तपाईंको प्रगतिलाई रहस्यमयी भन्नेहरू पनि छन् । यसबारे तपाईंको कुनै टिप्पणी छ ?

म सकारात्मक सोच्ने मान्छे हुँ । संसारभरिमा ४० वर्षको इतिहासमा जापान कहाँदेखि कहाँ पुगिसक्यो । संसारकै दोस्रो आर्थिक समुन्नत राष्ट्रमा परिणत भयो । त्यो ठाउँमा प्रशिक्षित भएको मान्छे हुँ म । प्रविधिका क्षेत्रमा दुई/तीन वर्षमा अर्बपति भएकाहरू छन् । हाम्रामा १० वर्षमा कोही पनि त्यस्तो नभएकाले मलाई त्यस्तो भनेका हुन् । मेरा आँखाअगाडि दुई/तीन वर्षमा कहाँदेखि कहाँ पुगिसकेका साथीहरू देखेको छु । त्यो हिसाबले म त आफूलाई अझै पछाडि परेको ठान्छु ।

चुनावमा कति खर्च गर्दै हुनुहुन्छ ?

खर्च त भइहाल्छ । चुनाव लड्ने भनेपछि खानुपर्छ, साथीहरूलाई भेट्नुपर्छ । अमेरिकाको राष्ट्रपतिको चुनावभन्दा हाम्रो चुनावको दायरा बढी छ । अमेरिका एउटै देशभित्र हो, हाम्रो त ७७ राष्ट्रमा छ । त्यसैले केही खर्चिलो भएकै हो । खर्च पनि व्यक्तिअनुसार फरक पर्छ । मतदातालाई पैसाले प्रभावित पार्ने भन्ने कुरा आउँदैन । हाम्रामा सक्षम मान्छे नै मतदाता छन् । हिंड्ने–खाने मुख्य कुरा हो । कहींकतै प्रायोजक बन्नुपर्छ, सहयोग गर्नुपर्छ । यो सामान्य नै हो ।

अन्त्यमा भन्नैपर्ने बाँकी केही छ ?

एनआरएनए महान् विषय हो । हामी राष्ट्रका सहयोगी हात हौं । दुई वर्षमा संसारमा धेरै उथलपुथल हुन्छ । दुई वर्ष भनेको एनआरएनएलाई राष्ट्रसँग जोडेर राष्ट्रिय अर्थतन्त्रसँग जोड्ने भन्ने हो । यो अत्यन्तै महत्त्वपूर्ण विषय हो । फुत्त उठेर आएको व्यक्तिलाई नेतृत्व दिएर लौ त चलाऊ भन्ने अवस्था छैन । जिम्मेवारीपूर्ण ढंगले एनआरएनए के हो, कर्तव्य के हो, कसरी अघि लैजाने भन्ने सबैले बुझ्न जरुरी छ । वास्तविक एनआरएनहरू संस्थामा आऊन् । सबैलाई हौसला मिलोस् । यसबाहेकका गतिविधिलाई निरुत्साहित गरौं । समुन्नत एनआरएनए बनाऔं । एनआरएनए सम्मुन्नत बने सम्मुनत राष्ट्र बनाउन सहयोग पुग्छ ।